نئو – NEO یک ارز دیجیتال و شبکه بلاک چینی است. در این مطلب به معرفی کامل رمز ارز نئو، روش‌های خرید و فروش، آینده و کیف پول های این ارز دیجیتالی می‌پردازیم.
ارز دیجیتال نئو – NEO، که به اتریوم چین نیز شناخته می‌شود، یکی از ارزهای پر سود و دارای رشد قوی در بازار صعودی سال ۲۰۱۷ بود. این نوسانات قیمت در بازار، به شدت غیرقابل‌باور هستند، ولی نکته‌ی مهم در این بین، تکنولوژی پایه این رمز ارز است. بنابراین، سوالات اساسی مربوط به این ارز مجازی این است که نئو چیست و دقیقاً چه کاری انجام می‌دهد؟ چه قیمتی دارد؟ روش‌های خرید و فروش آن چگونه است؟ چه کیف پول هایی برای نگهداری نئو در بازار وجود دارد؟ آیا این پول مجازی قانونی است؟ و اینکه در نهایت، ارز دیجیتالی NEO چه آینده‌ای دارد؟ بیایید با هم به این سؤالات درباره ارز دیجیتال نئو پاسخ دهیم.
ارز دیجیتال نئو – NEO چیست؟
نئو در حقیقت یک بلاک چین متن باز است که در آگوست ۲۰۱۶ (مرداد ماه ۱۳۹۵) و از طریق عرضه اولیه سکه – ICO دو قسمتی، عرضه گردید. NEO پیش‌تر با نام انت‌شیرز – AntShares شناخته می‌شد. این ارز دیجیتال، محصولی از شرکت تحقیق و توسعه شانگهایی بنام آن‌چین – OnChain است. در خط مقدم این شرکت نیز آقای دا هونگ فی (Da Hongfei)، به‌عنوان مدیرعامل و آقای اریک ژانگ (Erik Zhang)، به‌عنوان مدیر ارشد اجرایی فعالیت می‌کنند.
نئو خود را به‌عنوان یک شبکه توزیع‌شده برای “اقتصاد هوشمند” معرفی می‌کند. این اقتصاد هوشمند با وحدت دارایی‌های دیجیتال، هویت دیجیتال و قراردادهای هوشمند تعریف می‌گردد. در ادامه به توضیح مختصری در مورد طرز دید نئو از نظر توسعه‌دهندگان این ارز مجازی خواهیم پرداخت:
نئو یک پروژه بر بستر بلاک چین است، که توسط یک بنیاد غیرانتفاعی توسعه یافته است. این پروژه از فناوری بلاک چین و هویت دیجیتال، برای دیجیتالی سازی دارایی‌ها و مدیریت خودکار آنها با استفاده از قراردادهای هوشمند و نهایتا، تحقق «اقتصاد هوشمند» با توزیع جمعی بهره می‌برد.
شباهت‌های نئو به اتریوم کاملاً واضح است. در واقع هر دوی آنها بستری برای توسعه قراردادهای هوشمند و اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز هستند و توسعه‌دهندگان با استفاده از آنها می‌توانند توکن مختص خود را ایجاد کنند. تفاوت این دو پلتفرم در موارد استفاده از آنها است. اتریوم در نظر دارد یک “اینترنت جهانی‌تر، آزادتر و قابل‌اعتمادتر” را ایجاد کند، اما نئو قصد دارد تا با استفاده از فناوری بلاک چین و با تکیه‌بر زیرساخت‌های موجود و زیرنظر مقررات دولت‌ها، اقتصاد هوشمندی را مبتنی بر دارایی‌های دیجیتالی شده پایه ریزی کند.
اقتصاد هوشمند NEO
در ابتدا باید بدانیم که اقتصاد هوشمند به چه چیزی اطلاق می‌گردد:
دارایی‌های دیجیتال + هویت دیجیتال + قراردادهای هوشمند = اقتصاد هوشمند
در حقیقت دارایی‌های دیجیتال، دارایی‌های قابل‌برنامه‌ریزی بوده و به شکل داده‌های الکترونیکی وجود دارند و به دو زیرمجموعه تقسیم می‌شوند: دارایی‌های اسنادی و دارایی‌های اعتباری. به زبان ساده، دارایی‌های اسنادی – Voucher Assets، نسخه‌های دیجیتال توافق‌نامه‌ها یا مجوزها هستند. قراردادها، گواهی‌های سهام و مجوزهای املاک و مستغلات، که همگی در این دسته از قراردادهای منعقدشده قرار دارند، به‌منظور راحتی و شفافیت بیشتر به بلاک چین اضافه می‌شوند. دارایی‌های اعتباری – Credit Assets، در واقع به نشانه‌گذاری کالاهای فیزیکی اشاره دارند. در حقیقت شما زمانی یک دارایی فیزیکی مانند ماشین، نقاشی یا طلا را به‌دست می‌آورید، که بتوانید مالکیت آن را به اثبات رسانده و یک نشانه (توکن) دیجیتالی را در زنجیره صادر کنید، که نشانگر آن دارایی فیزیکی باشد.
هویت دیجیتال نیز برای اثبات ارتباط میان دارایی‌های دیجیتال و فیزیکی به وجود آمده است. در واقع دارایی‌های ثبت‌شده، از طریق یک هویت دیجیتالی معتبر توسط قانون محافظت خواهند شد. در بخش‌های بعدی در مورد این موضوع بیشتر توضیح خواهیم داد.
قراردادهای هوشمند همچون بیانیه شرطی “اگر-آنگاه” – “if this, then that”، که در صورت وجود یک شرایط خاص، یک عمل مشخص اتفاق خواهد افتاد، عمل می‌کنند. در حقیقت ماشین فروش خودکار (وندینگ ماشین) یک قرارداد هوشمند ساده است: به‌طور مثال اگر یک اسکناس ۲ دلاری را وارد یک ماشین فروش خودکار کرده و گزینه کوکاکولا را انتخاب کنید، دستگاه به شما یک کوکاکولا خواهد داد. اساساً قراردادهای هوشمند نئو را می‌توان با زبان‌های برنامه‌نویسی اصلی همچون سی شارپ، جاوا و پایتون کدگذاری کرد و آن را در معرض استفاده طیف گسترده‌تری از توسعه‌دهندگان قرارداد. همچنین برخلاف اتریوم که هزینه استفاده از شبکه مربوطه را کاربران آن پرداخت می‌کنند، در بلاک چین NEO، هزینه استفاده از شبکه از افراد و شرکت‌هایی که مایل به ارائه خدمات در بلاک چین نئو هستند، دریافت می‌شود.
ارز دیجیتال نئو چگونه کار می‌کند؟
همانطور که در بالا به آن اشاره کردیم، رمز ارز NEO، برای ساخت یک اقتصاد هوشمند از طریق دارایی‌های دیجیتال، هویت‌های دیجیتال و قراردادهای هوشمند در یک شبکه توزیع شده، از فناوری بلاک چین استفاده می‌کند. در این بخش قصد داریم تا به‌تمامی قسمت‌های تشکیل‌دهنده نئو بپردازیم و در کنار آن، نحوه عملکرد این شبکه را شرح دهیم. بصورت کلی پلتفرم نئو دارای دو توکن اصلی به نام‌های NEO و GAS است.
NEO: حق رأی دادن
در حقیقت توکن NEO بیان‌کننده حق مدیریت شبکه است و دارندگان این توکن می‌توانند در مورد تغییرات این شبکه رأی دهند. مجموعاً صد میلیون توکن نئو در دنیا وجود دارد، که کوچک‌ترین واحد آن یک NEO است. علاوه بر این توکن های نئو قابل تقسیم شدن نیستند. در حقیقت یک توکن NEO، برابراست با یک رأی در شبکه نئو.
تمامی موجودی NEO توسط بلاک جنسیس (اولین بلاک یک شبکه بلاک چینی) ایجادشده است. این در حالی است که نیمی از توکن ها در طول ICO توزیع‌شده و نیمی دیگر، توسط شورای نئو نگهداری می‌شوند. در واقع، برنامه‌ی درنظر گرفته شده برای توزیع این توکن‌ها به صورت زیر است:
- ۱۰ میلیون توکن (۱۰ درصد از کل موجودی) جهت انگیزش توسعه‌دهندگان و اعضای شورای NEO استفاده خواهد شد.
- ۱۰ میلیون توکن (۱۰ درصد از کل موجودی) جهت انگیزش توسعه‌دهندگان اکوسیستم NEO استفاده خواهد شد.
- ۱۵ میلیون توکن (۱۵ درصد کل موجودی) جهت سرمایه‌گذاری در دیگر پروژه‌های بلاک چین که متعلق به شورای NEO است و تنها برای دیگر پروژه‌های نئو مورداستفاده قرار می‌گیرند، استفاده خواهد شد.
- ۱۵ میلیون توکن (۱۵ درصد از کل موجودی) برای اتفاقات احتمالی در آینده نگهداری می‌شود.
در حقیقت این گزارش ادعا می‌کند که استفاده سالانه از NEO قاعدتاً نباید فراتر از ۱۵ میلیون توکن باشد.
GAS: سوخت‌رسانی به شبکه NEO
توکن گس – GAS نمایانگر حق استفاده از شبکه NEO است. در اصل شبکه نئو، GAS را به‌عنوان هزینه استفاده از شبکه و همچنین روشی جهت جلوگیری از اسپم‌ها دریافت می‌کند. برخلاف توکن نئو، توکن GAS را می‌توان تقسیم کرد. علاوه بر این، حداقل واحد این توکن صفر است. همچنین توکن گس، با هر بلاک جدید اضافه شده به بلاک چین نئو، تولید می‌شود. در واقع شبکه شروع خود را با صفر GAS آغاز کرده و پس ازآن به ازای هر بلاک، هشت واحد GAS تولید می‌کند. همانند هاوینگ بیت کوین، تعداد گس تولید شده در هر بلاک، سالانه ۱ واحد کاهش می‌یابد. به طور دقیق‌تر، در هر ۲ میلیون بلاک، شاهد کاهش ۱ واحدی عرضه GAS به ازای هر بلاک خواهیم بود.
به‌طور کلی، دارندگان توکن‌های NEO تا زمانی که کلیدهای خصوصی خود را در اختیار داشته باشند، می‌توانند GAS را با نرخی ثابت و بر اساس مقدار توکن های نئو متعلق به آن، کسب کنند. بر اساس قیمت‌های بازار در زمان نگارش این مقاله و وب‌سایت NeoToGas.com، که ماشین‌حساب GAS محسوب می‌شود، با داشتن ۱۰۰۰ توکن نئو، می‌توان سالانه ۲۵۰ دلار درآمد در قالب توکن گس داشت. در حقیقت، این پاداش‌ها توسط شرکت‌هایی که از خدمات NEO استفاده می‌کنند پرداخت می‌شود و ازآنجایی که تعداد کل توکن های GAS محدود است (صد میلیون توکن)، پس از توزیع کل این توکن ها، این پاداش‌ها نیز متوقف خواهند شد.
کنترل شبکه ارز دیجیتال نئو – NEO
دو نوع گره (نود) در بلاک چین NEO وجود دارد: گره‌های معمولی و گره‌های اجماع. نودهای معمولی – Ordinary Nodes، از شبکه جهت انتقال و تبادل استفاده می‌کنند. اما نودهای اجماع – Consensus Nodes، که در نسخه‌های ابتدایی وایت پیپر NEO از آنها به‌عنوان دفتردار یادشده بود، وظیفه ارائه خدمات حسابداری و نگهداری از دفتر کل را بر عهده دارند.
ارز دیجیتال نئو از سازوکارهای اجماع الگوی ثبات کار – PoW یا الگوی ثبات سهام – PoS استفاده نمی‌کند. بنابراین، سؤال مورد بحث این است که چه کسی تصمیم می‌گیرد کدام بلاک به مرحله بعدی برود؟ این تصمیم، توسط الگوریتم اجماع بر اساس تحمل خطای بیزانس (dBFT) گرفته می‌شود. به بیانی دیگر، شبکه نئو از الگوریتم اجماع بر اساس تحمل خطای بیزانس (dBFT) میان تعدادی از گره‌های تأیید شده مرکزی بهره می‌برد. این به این معنی است که گره‌ها، برای ایجاد بلاک بعدی در شبکه NEO با یکدیگر رقابت نمی‌کنند، چون هیچ پاداشی برای این کار به آنها پرداخت نمی‌شود. بلکه این گره‌های اجماع هستند که در مورد تایید تراکنش‌ها تصمیم می‌گیرند و بلاک‌ها را می‌سازند.
نظر شورای نئو درباره اجماع
در ادامه، نظر شورای NEO را در مورد اجماع و مشوق‌های اقتصادی می‌خوانیم:
به اعتقاد ما، دستیابی به تمرکززدایی توسط مشوق‌های اقتصادی برای نودها مشکلاتی اساسی داشته و در صورت کسب سود مالی کمتر برای آنها، پیشرفت شبکه متوقف خواهد شد. بنابراین، کاربران و توسعه‌دهندگان مجبور به نقل مکان به محیطی هستند که هزینه‌های تراکنش‌ها بالا بوده و این هزینه‌های بالا، توانایی آنها را جهت ساخت اپلیکیشن‌های سودآور غیرمتمرکز، محدود خواهد کرد.
در حال حاضر انجام تراکنش در شبکه نئو هزینه‌ای ندارد. با این حال، امکان دریافت هزینه برای انجام معاملات توسط گره‌های اجماع وجود دارد و آنها می‌توانند در این روند، سهمی را نیز برای خود برداشت کنند.
راهکارهای شبکه NEO
از این رو، شبکه نئو جهت جلوگیری از وقوع این امر، به روش‌های زیر عمل خواهد کرد:
- یک گره زمانی به عنوان گره اجماع در نظر گرفته می‌شود، که توسط دارندگان NEO به آن رأی داده شود.
- دارندگان نئو با نگهداری این ارز دیجیتال، به صورت مستمر توکن GAS دریافت می‌کنند. هزینه این پاداش از طریق شرکت‌های استفاده کننده از شبکه نئو تامین می‌شود.
- هرچه کارمزد تراکنش‌ها بیشتر باشد، احتمال اینکه شرکت‌های جدید از شبکه استفاده کنند کاهش می‌یابد. در نتیجه دارندگان نئو، درآمد کمتری را در قالب توکن GAS دریافت خواهند کرد. به همین دلیل، در صورت انتخاب کارمزد بالا، امکان رای نیاوردن گره‌های اجماع که وظیفه تعیین کارمزد معاملات را به عهده دارند، توسط دارندگان NEO وجود دارد.
لازم به ذکر است اگرچه مکانیزم رأی‌دهی بر روی بلاک چین NEO اجرا شده، اما رأی‌گیری روی گره‌های اجماع در حال حاضر امکان‌پذیر نیست. در ادامه این مطلب، بیشتر درباره این موضوع توضیح خواهیم داد.
گره‌های اجماع
بلاک‌های جدید زمانی به بلاک چین نئو اضافه می‌شوند، که گره‌های اجماع در مورد تایید تراکنش‌های درون آن بلاک به اجماع برسند. در واقع، تا زمانی که بیش از دوسوم نودها باهم در توافق باشند، شبکه به سمت جلو حرکت خواهد کرد. همچنین، اگر اختلاف‌نظر در شبکه وجود داشته باشد، یک گره اجماع متفاوت، به‌جای بلاک قبلی، بلاکی که در حال کار روی آن بوده را پیشنهاد می‌کند.
به‌طور کلی بدون پاداش‌های بلاک، هیچ انگیزه اقتصادی برای بازیگران بد وجود نخواهد داشت تا بخاطر آن، درصدد زیر پا گذاشتن قوانین باشند. با این وجود، کماکان در موارد بسیاری، ممکن است همه چیز مطابق برنامه پیش نرود. هزینه‌های مضاعف، خطاهای احتمالی در کدهای قرارداد و قالب‌بندی اشتباه داده‌ها، همگی مواردی هستند که گره‌های اجماع قبل از تأیید یک بلوک جدید، آنها را بررسی می‌کنند.
چرا گره های اجماع وجود دارند؟
در حال حاضر تنها ۷ گره اجماع فعال در شبکه اصلی NEO وجود دارد و تمامی آنها، توسط تیم نئو کنترل می‌شوند. ازاین‌رو، به‌راحتی می‌توان اذعان داشت در وضعیت کنونی، شبکه NEO به‌شدت متمرکز – Centralized است. البته، این موضوعی نیست که نئو در تلاش برای پنهان کردن آن باشد. در گزارشی تحت عنوان “واکنش به FUD بی‌اساس” که توسط مالکوم لرایدر (Malcom Lerider)، مدیر ارشد تحقیق و توسعه NEO منتشر شد، وی در پاسخ به مقایسه میان یک سیستم اعتبارسنجی غیرمتمرکز – Decentralized و رویکرد dBFT نئو بیان داشت:
نئو یک واحد پولی نیست و آنچه شما قصد توضیح آن را دارید شبکه‌ای کند است، که با هدف جلوگیری از تنظیم مقررات قدم بر می‌دارد. کاملاً مطمئن نیستم آیا می‌توانیم به طور شفاف ارتباط برقرار کنیم یا خیر، ولی مطمئن هستم اقتصاد هوشمند نئو، به اندازه کافی سریع است که بتواند در کنار مقررات عمل کند.
چه کسی پشت این گره ها قرار دارد؟
با توجه به این گزارش، شبکه NEO به طور عملی قادر به اجرای حداکثر ۱,۰۰۰ تراکنش بر ثانیه است و ازنظر تئوری نیز پتانسیل ۱۰,۰۰۰ تراکنش بر ثانیه را دارد، که در مقایسه با اتریوم و ظرفیت ۱۵ تراکنش بر ثانیه‌ای آن، یک پیشرفت چشمگیر محسوب می‌شود. نئو قصد دارد با تشکیل اولین پایگاه قدرتمند بازیگران خوب، به سمت شبکه‌ای غیرمتمرکز حرکت کند. از این رو، کاندیداها باید ثابت کنند که با داشتن سرعت و عملکرد مناسب، قابلیت انتخاب به عنوان یک گره اجماع را دارند. البته، اولین مرحله برای تبدیل به یک کاندیدا در شبکه نئو، گذراندن “فرآیند احراز هویت دقیق” و” استیک کردن ۱,۰۰۰ توکن GAS” است. در حقیقت، این نودهای اجماع مسئول شبکه هستند و از نظر قانونی، مسئولیت اقدامات با آنها خواهد بود. از این رو، پس از اجرای هر یک از هفت گره اجماع اولیه توسط هفت نهاد منحصربه‌فرد، روند رأی‌گیری NEO آغازشده و اجازه اضافه شدن نودهای بیشتر به شبکه داده می‌شود.
خرید ارز دیجیتال نئو – NEO
هر دو توکن اصلی شبکه نئو یعنی NEO و GAS را می‌توان از طریق صرافی‌های ارزهای دیجیتال مثل صرافی بایننس – Binance و بیترکس – Bittrex خریداری کرد. همچنین در صورتی که قصد ساخت یک قرارداد هوشمند بر بستر نئو را داشته باشید، باید مقداری ارز NEO تهیه کنید. جدا از این، لازم به ذکر است بسیاری از صرافی‌ها از جمله بایننس، به کاربرانی که در حساب خود توکن NEO نگهداری کنند، توکن GAS پرداخت می‌کند. همچنین کاربران ایرانی می‌توانند از طریق وب‌سایت بیت ۲۴ نسبت به خرید و فروش این ارز دیجیتال اقدام کنند.
بیشتر بخوانید: استیکینگ (Staking) ارز دیجیتال چیست؟ + جدول مقایسه سود استیکینگ در بایننس
بهترین کیف پول های ارز دیجیتال نئو – NEO
در حقیقت شما مالکیت دارایی‌های ارزهای دیجیتال خود را ندارید، مگر اینکه کلیدهای خصوصی خود را داشته باشید. به عنوان یک قاعده کلی این نکته را به یاد داشته باشید که همواره، باید اکثر دارایی‌های خود را از حساب صرافی‌ها خارج کرده و به یک والت مطمئن منتقل کنید. بارها پیش‌آمده که صرافی‌ها هک شده‌اند و احتمال رخداد مجدد این اتفاق نیز وجود دارد. از این رو، باید توکن های نئو خود را به یکی از کیف پول‌های اختصاصی که در ادامه به آنها اشاره می‌کنیم منتقل کرده، تا امنیت دارایی‌های خود را در دست داشته باشید.
کیف پول GUI NEO
این کیف پول که توسط تیم نئو توسعه داده شده، یک والت استاندارد دسکتاپ است و تمامی عملکردهای اساسی مورد نیاز شما برای مدیریت توکن های NEO را در این سیستم‌عامل به شما ارائه می‌دهد.
کیف پول موبایل O3
این کیف پول، محبوب‌ترین والت موبایل در دسترس برای دارندگان NEO است. کیف پول O3 که توسط یک شخص ثالث توسعه داده شده، برای اولین بار در زمستان سال ۲۰۱۷ منتشر و توسط تیم NEO نیز تأیید شده است.
کیف پول NEON
کیف پول NEON توسط گروه City of Zion، یک گروه توسعه‌دهنده مستقل در حمایت از اکوسیستم NEO، توسعه داده شده است. این کیف پول بسیار سبک است، بنابراین کاربران برای استفاده از آن نیازی به بارگیری کامل بلاک چین نئو را نخواهند داشت. همچون کیف پول موبایل O3، والت NEON نیز توسط تیم NEO تأییدشده و یک کیف پول متن باز است. علاوه بر این‌ها، با نگهداری نئو در این والت، ارز GAS نیز به صورت دوره‌ای به شما اهدا خواهد شد.
کیف پول Ledger Nano S
کیف پول لجر نانو اس، یکی از ۳ کیف پول سخت افزاری محبوب، با قابلیت پشتیبانی همزمان از چندین ارز دیجیتال است. Leger Nano S همچنین یکی از محدود والت‌هایی است که از ارز دیجیتال NEO نیز پشتیبانی می‌کند.
کیف پول‌های سخت افزاری به‌طور معمول گزینه‌ای ایمن‌تر برای سرمایه‌گذاران ارزهای دیجیتال بشمار می‌آیند. البته چون این والت دستگاه‌هایی فیزیکی هستند، تهیه آنها نیز هزینه‌بر خواهد بود. در حال حاضر قیمت کیف پول Ledger Nano S مبلغی حدود ۹۷ دلار است.
به‌صورت کلی، اینکه کدام کیف پول را برای ذخیره ارزهای دیجیتال خود انتخاب کنید، به سلیقه شخصی شما بستگی دارد.
نتیجه‌گیری
نئو در ذات خود منحصربه‌فرد است. به این معنا که ارز دیجیتال NEO دقیقا یک واحد پولی نیست و البته نمی‌خواهد که یک واحد پولی هم باشد. در حقیقت، با خرید نئو می‌توان حق رای در شبکه این ارز دیجیتال را بدست آورد و با نگهداری آن، همزمان توکن GAS نیز دریافت کرد.
در واقع، نئو به دنبال این است تا با استفاده از اقتصاد هوشمند قدرتمند خود، اقتصاد فعلی را قدرت بخشد، نه اینکه جایگزین آن شود. اقتصاد هوشمند، دارایی‌های دنیای واقعی را دیجیتالی می‌کند، مالکیت آنها را با استفاده از هویت‌های قابل تأیید در بلاک چین ردیابی کرده و بهره‌وری را از طریق قراردادهای هوشمند امکان‌پذیر می‌سازد. اگرچه NEO در قبال پذیرش قانون، چرخشی ۱۸۰ درجه‌ای نسبت به رویکرد بسیاری از رمز ارزهای غیرمتمرکز دارد، ولی نباید این نکته را نادیده گرفت که دستیابی به یک اقتصاد هوشمند، هرگز اقدام کوچکی نخواهد بود.
