الگوریتم اجماع بیت کوین ، که عموماً به عنوان اثبات کار شناخته می شود ، در ابتدا یک پاسخ همه جانبه برای جامعه بود. با این حال ، من تصور می کنم که این الگوریتم مملو از مسائل مختلف است که آن را به بهترین پاسخ غیر مطلوب در بهترین حالت و پاسخی نامناسب برای راه آینده امور مالی و وب در بدترین حالت تبدیل می کند. از زمان شروع فعالیت جامعه بیت کوین در سال ۲۰۰۹ ، سازندگان و محققان عملکرد اجماع و عناصر از راه دور را بررسی کرده اند تا به گزینه های بالاتر برسند.
جو پتروسکی ، سرپرست ادغامات فنی در بنیاد Web3 است ، که گروه های تجزیه و تحلیل و توسعه را جمع آوری می کند که مجموعه دانش شبکه غیر متمرکز را ایجاد می کند. قبل از ورود به بلاک چین ، او برای راه اندازی رایانه در تلویزیون ماهواره ای کار می کرد.
به عنوان یک قاعده فنی اساسی ، برنامه های مدولار فوق تخصصی ، فوق العاده م effectiveثر و نگهداری ساده تری هستند. با این حال ، توجیه آن با برنامه های بدنی ساده تر از برنامه های نرم افزاری است. به عنوان مثال ، وسایل نقلیه دارای رابط معمولی برای اتصال لاستیک هستند و خریداران باید لاستیک هایی را خریداری کنند که ممکن است مناسب شرایط جوی یا زمان سال او باشد ، مربوط به زمان تابستان ، باران یا برف. اگر محورها حذف شوند و برای تعویض لاستیک ها تمام موتور برچیده شود ، می تواند ناکارآمد ، پرهزینه و خسته کننده باشد.
دستور مشابه برای طراحی برنامه های نرم افزاری صدق می کند. تجزیه مسائل غول پیکر به مسائل کوچکتر و خاص افراد باعث می شود که بتوان عملکرد و تمام سیستم را به طور م effectivelyثرتری حفظ کرد. اثبات کار درگیر فرایندهای مختلف مختلفی است که در یک بلاک چین به اصطلاح اتفاق می افتد. در این متن ، من می خواهم مسائل منحصر به فردی را که اثبات کار باید حل کند ، تجزیه و تحلیل کنم و مسائل جدیدی را که از آن زمان به بعد ظاهر شده اند ، معرفی کنم. و من می خواهم روش هایی را ارائه دهم که چگونه بلاک چین هایی مانند Polkadot از Proof of Stake برای ایجاد یک پلتفرم قوی تر استفاده می کنند.
اصول اثبات سهام
اجماع به طور کلی به عنوان یک اشکال مستقل در نظر گرفته می شود که می خواهد حل شود. به ویژه در مورد تأمین امنیت شبکه های عمومی که نیازی به تأیید ندارند ، کشف اجماع شامل سه موضوع است که ممکن است به صورت جداگانه حل شود: مشارکت ، تألیف و نهایی.
اول: چه کسی می تواند شرکت کند؟ هر کسی که دارای CPU باشد می تواند در یک سیستم اثبات کار شرکت کند. در عبارات مختلف: انواع مشارکت کنندگان باز است و هر کس می تواند در هر زمان شرکت کند. در نگاه اول ، ممکن است این امر از نظر اخلاقی به طور فزاینده ای مفید به نظر برسد ، اما مطمئناً دارای معایب زیادی است. به طور خاص ، این حقیقت که مشتریان مخرب در مخفیانه شرکت می کنند ، ابتکارات را تضعیف می کنند و مشارکت خود را دیر نشان می دهند.
از طرف دیگر ، برنامه های اثبات سهام ، الگوریتم های زیادی برای انتخاب مشارکت کنندگان دارند. به دلایلی که بعداً در اینجا در مورد آنها صحبت خواهیم کرد ، اکثر برنامه های اثبات سهام فقط یک تنوع مشارکت کننده محدود را برای مدت زمان محدود انتخاب می کنند.
برای این کار ، Polkadot از مواردی استفاده می کند که به آنها مجموعه ای متوالی از عبارات می گویند. این ایده ای برای یک دوره رای گیری بهینه است که از لارس ادوارد فراگمن ، بازیگر سوئدی گرفته شده است. بر این اساس ، انواع مشارکت کنندگان (“اعتبارسنجان”) هر ۲۴ ساعت تنظیم می شود. با این تکنیک ، هرکسی می تواند در هر انتخاباتی با سهم (“توکن”) شرکت کند ، با این حال تنوع مشارکت کنندگان به مدت ۲۴ ساعت تا انتخابات بعدی به مقدار محدود – برندگان انتخابات – محدود می شود. نامزدهای تأیید کننده خود مقدار قابل توجهی توکن نمی خواهند. علاوه بر این ، رای دهندگان مختلف (“نامزدها”) می توانند به تعدادی از اعتبارسنجان که معتقدند کمک کنند.
نتایج انتخاب عبارت مجموعه ای از اعتبارسنجان است که سهم کلی را به حداکثر می رساند و آن را به حداقل می رساند و واریانس سهام را در بین بسیاری از برندگان به حداقل می رساند. در تمایز با روش های مختلف اجماع اثبات سهام ، توانایی یک اعتبارسنج Polkadot به میزان تعهد او وابسته نیست. اعتبارسنج با سهام پایین دارای قدرت رای یکسان برای اجماع است زیرا یکی از بهترین سهام است. این سیستم “یک اعتبارسنج-یک رای” ، مخلوط با بهینه سازی مانکن فراگمن ، مانع از آن می شود که الیگارشی ها با تعداد کمی اعتبارسنج جامعه را درگیر جامعه کنند.
